Ghostwire: Tokyo - Review

Het wachten is eindelijk voorbij. De voormalige PS / PC exclusive Ghostwire: Tokyo van Bethesda, is een jaar na release ook beschikbaar op Xbox. Toen hij oorspronkelijk uitkwam, wist ik niet zo goed wat ik er van moest denken en of de game wel iets voor mij zou zijn. Nu, na een jaar, had ik daar minder twijfels over. De game combineert namelijk veel actie en traditionele Japanse horror elementen, wat mijn zintuigen toch wel enigszins weet te prikkelen. Want ik, voor wie het inmiddels nog niet weet, hou van horror! Maar alle niet-horror fans, wees gerust. Het is geen game die je de stuipen op het lijf jaagt. Later meer daarover.

Ghostwire: Tokyo is een first-person action horror shooter, waarin je in de huid kruipt van Akito. Het is een dag als elke andere, tot je ineens in een verkeersongeluk verwikkelt raakt en sterft. Alleen heb je dat zelf nog niet door. Waarom niet? Omdat je gewoon opstaat alsof je een lot uit de loterij hebt gewonnen. Al snel merk je dat er iets niet pluis is, want als mensen je aankijken, rennen ze weg alsof ze een spook hebben gezien. In zekere zin ook waar, want jouw lichaam wordt sinds het ongeluk bewoond door de geest van 'KK' en er komt een of andere donkere rook uit je gezicht en arm.

Op dit moment begint het verhaal pas echt. De stad wordt gehuld in een dikke mist en alle mensen zijn ineens (letterlijk) in rook opgegaan. Het enige wat van ze is overgebleven, zijn de kleren op straat en hun zwevende zielen in de lucht. De straten zijn ineens gevuld met allerlei geesten uit het hiernamaals, kenmerkend voor de Japanse folklore. Ze worden ook wel 'Yokai' genoemd. Denk hierbij aan verschillende soorten walkers (die lijken op slenderman), schoolkinderen zonder hoofd, slashers (die een enorme schaar bij zich hebben) en ga zo maar door.

Je kunt zelfs een optocht van geesten en demonen tegenkomen in de stad. Deze optocht heet de Hyakki Yako. Het brengt je naar een andere dimensie. Hier moet je hordes van geesten verslaan om deze te voltooien, waarna je beloond wordt met extra veel zielen om te redden. Er is echt een enorme diversiteit aan geesten, de Japanse folklore is dan ook erg uitgebreid. Daarnaast heb je ook nog geesten die niet vijandelijk zijn, zoals de katten die de winkels bemannen, waar jij spullen kunt kopen. Ook zijn er zat collectibles en verborgen voorwerpen te vinden. Af en toe een hond voeren kan helpen... hint hint.

Hierboven is het je dus inmiddels wel duidelijk geworden dat het jouw doel is om de overgebleven zielen van Hannya en zijn leger van geesten te redden. Hannya is de grote antagonist in Ghostwire: Tokyo. Hij is niet alleen bezig met het vergaren van alle zielen, hij heeft ook nog eens je zus ontvoerd, die in het ziekenhuis lag. Zij is blijkbaar precies wat hij nodig heeft om zijn dode gezin weer tot leven te kunnen wekken. De zielen dienen als hulpmiddel om de barrière tussen de wereld van de levenden en de doden te doorbreken. Alleen moet je wel door die mist zien te komen, want deze richt schade aan, als je er in stapt. Hiervoor moet je shrines reinigen van het kwaad, die verspreid zijn door de stad.

Maar hoe moet je het opnemen tegen geesten? Easy! Doordat KK bezit van jou heeft genomen, beschik je ineens over vreemde elementaire krachten. Zo heb je bijvoorbeeld de kracht van de wind, water, vuur en andere aanvallen waarmee je jezelf kunt verdedigen. Naarmate het verhaal vordert, raak je steeds meer in sync met KK en ontwikkel je dus ook je krachten. Dit is vormgegeven met een skill tree. Verder heb je ook nog een boog om je mee te verdedigen als het met je krachten even niet zou lukken.

Daarnaast wordt het ook duidelijk wat KK nou precies met dit alles te maken heeft en hoe hij op jouw pad of beter gezegd, in jouw pad, terecht is gekomen. Het verhaal is niet heel hoogstaand, maar het werkt prima en houdt het tempo er ook goed in. Nadat je door die giga hoeveelheid aan cut scenes bent gekomen aan het begin van de game althans. Je bent daardoor tussen de 10 en 15 uur bezig met de game, afhankelijk van hoeveel side quests je voltooit tijdens een playthrough. Wel een nadeel, de gameplay blijft gedurende deze tijd vrijwel hetzelfde en kan daardoor repetitief aanvoelen op een gegeven moment.

Grafisch vind ik Ghostwire: Tokyo wel een prachtige game. De omgeving is echt een plaatje om naar te kijken. Alleen is de performance helaas wat minder. Zo zijn de animaties niet altijd even goed en hebben de ontwikkelaars wat steken laten vallen bij de character details. Helaas draait de game ook maar op 30fps in quality mode met ray-tracing aan. In performance mode draait hij op 60fps, maar heb je weer geen ray-tracing. Nu is die 30fps normaal niet zo een heel groot probleem bij een singleplayer game, maar aangezien de combat hier best wel van hoog tempo is, zie je en merk je het wel degelijk. Framedrops zijn ook best wel vaak aan de orde.

Op het gebied van de audio heb ik dan weer niks aan te merken. Er zitten goede muziek en mooie geluidseffecten in en dit alles weet ook echt de juiste sfeer te zetten bij de verlaten stad, waar het krioelt van geesten die je ziel willen hebben.

Aan de controls van de game moest ik wel even wennen. Zo zijn er bepaalde acties gemapped naar de D-pad en heb ik menig keer net de verkeerde ingedrukt, waardoor ik bijvoorbeeld ging healen op een moment dat het eigenlijk niet nodig was. Misschien is het ook wel gewoon omdat ik inmiddels 30+ ben en het niet meer zo goed opsla als vroeger... Dat ga ik overigens toch ontkennen als je me er op aanspreekt.

Wat wel nog een leuke toevoeging is, is de "Spider's Thread" mode, die je vrijspeelt na het tweede hoofdstuk. Dit is een nieuwe game mode, waarin je opnieuw begint met de game en al je progressie verliest. In plaats van dat je een lineair verhaal volgt, baan je jezelf nu door 30 levels met steeds lastiger wordende gevechten. Tijdens het vorderen, unlock je ook weer skills, alleen de UI ziet in deze mode wat anders uit.

Conclusie

Ghostwire: Tokyo is een geweldige toevoeging aan Xbox Game Pass. Hoewel de game zich voordoet als een horrorgame, is hij dit niet. Hier en daar een kleine jump scare zul je wel tegenkomen. De graphics zijn prachtig, het verhaal kort en krachtig en de combat is lekker vlot. Het is dan ook jammer dat de performance hier en daar wat steken laat vallen en daardoor het cijfer aardig omlaag weet te halen. Gelukkig zit er naast de story ook nog een leuke gamemode in de game sinds de Xbox release, namelijk Spider's Thread, die jou de game op een nieuwe manier laat beleven.

Score: 81/100

Game is beschikbaar gesteld door de uitgever.