Gigantosaurus: Dino Kart - Review
Om de zoveel tijd moeten we niet alleen aan onszelf denken, maar ook aan de kleinere gamers onder ons. Ook voor hen staat Xbox Gaming paraat om de nieuwste titels aan de tand te voelen. Al is dat bij deze nieuwe game misschien wat gevaarlijk, want Gigantosaurus heeft natuurlijk gigantische, vlijmscherpe tanden!
Het schrikt mij en mijn twee zoontjes in ieder geval niet af om Gigantosaurus: Dino Kart in te duiken. Met een extra panel van twee piepjonge reviewers moet dit toch in een flits en grom gebeurd zijn. Ik zeg, gas op die lolly!
Gigantosaurus: Dino Kart is eigenlijk alles wat je kan verwachten door alleen de titel te lezen. Het is een kartgame met dino's. Elke race nemen 8 dino's het tegen elkaar op in diverse omgevingen. Tijdens de race proberen ze het elkaar zo lastig mogelijk te maken door speciale wapens op te pikken en af te vuren.
Iedereen die een beetje dezelfde leeftijd heeft als ik, zal gelijk de vergelijking maken met Mario Kart. Niet gek, want de gameplay is eigenlijk precies dat. Niks unieks dus, al blijft het principe wel ontzettend vermakelijk, zeker in co-op. Als je vier controllers thuis hebt, kun je zelfs met zijn vieren tegelijk racen in split screen co-op. Er is ook een achievement te verdienen voor het winnen van een race in een splitscreen co-op met vier spelers, dus het stimuleert wel om je controller(s) mee te nemen naar een maatje om daar gezellig met een aantal man te racen.
De co-op gameplay is het sterkste punt van deze kart game, maar tegelijk ook het zwakste punt. Met vrienden spelen is echt zo veel leuker en uitdagender dan solo, dat de solo variant echt vele malen minder boeiend is en blijft.
De AI is meestal te gemakkelijk te verslaan en het voelt daarnaast vele malen beter om je vrienden een loer te leggen door een binnendoor weggetje te nemen of ze een stinkbomplant op ze af te schieten, zodat je ze nét voor de finish nog kunt passeren.
*Let op: Xbox Gaming is never te nooit verantwoordelijk voor eventuele consequenties van het spelen van deze game in co-op, zoals scheidingen, relatiebreuken of gebroken vriendschappen.
Het is eigenlijk jammer dat je de co-op gamemode alleen lokaal kunt spelen en er geen online multiplayer beschikbaar is. Hierdoor zou de game voor nóg meer mensen interessant kunnen zijn.
Let trouwens op, want er kleeft nog een klein nadeeltje aan de co-op mode. Je kunt namelijk niet meerdere controllers op één account gebruiken, bijvoorbeeld door als gast in te loggen. Je moet echt verschillende accounts gebruiken.
Gigantosaurus: Dino Kart heeft in totaal 15 tracks en 8 dino karakters te bieden. Ook zijn er nog diverse skins vrij te spelen voor je voertuigen. Je kunt er voor kiezen om een losse race op te starten of een toernooi te beginnen. In dat laatste geval heb je uiteindelijk de keuze tussen drie toernooien met elk vijf races. Een verhaallijn hoef je niet te verwachten, want de game biedt er geen, of eigenlijk niet echt een noemenswaardige in ieder geval.
De tracks zijn op zich leuk ontworpen, met diverse zijweggetjes, traps en dinosaurussen die over de baan heen denderen. Waaronder natuurlijk Gigantosaurus! Oppassen dus dat je niet verpletterd wordt. De tracks hebben verschillende settings, zoals jungle of juist gebergtes en dat maakt het een kleurrijk spektakel. Ook zijn er enkele nachtraces aan de game toegevoegd. Het geeft net dat beetje extra variatie.
De besturing van Gigantosaurus: Dino Kart is lekker simpel, zoals je van een kartgame als deze mag verwachten. Je geeft gas met de A-knop, gebruikt items die je hebt opgepikt met de X-knop en met de RB-knop kun je lekker een eind op weg driften. Als je dat met de juiste timing en duur doet, krijg je gele vonken rond de wielen van je voertuig. Dat is het moment om de driftknop los te laten, waardoor je even een lekkere snelheidsboost weet mee te pakken.
Behalve misschien het driften, is de besturing ook voor de jongste gamers onder ons gemakkelijk onder de knie te krijgen. Mijn oudste zoon van bijna 5 jaar oud kwam er eigenlijk best goed mee weg, al was zijn concentratie vaak meer bij de dino's en de omgeving dan bij het racen zelf. De jongste van 2,5 jaar oud heeft vooral bijgedragen aan extra audio-effecten. Zo klonk er regelmatig RAAAWRRRRR!!! in de woonkamer.
Grafisch is Gigantosaurus: Dino Kart oké te noemen. De kleuren zijn helder en levendig en de meeste elementen zien er, zelfs op hoge snelheid, prima uit. Er had wat meer detail en textuur in de ondergronden en omgevingen mogen zitten, maar ach, het is allemaal niet storend te noemen.
Wel enigszins storend is het feit dat er regelmatig vertraging zit in het laden van de textures van de geanimeerde cut scenes, maar dat is technisch eigenlijk het enige mankement dat ik ben tegengekomen. De game loopt verder heerlijk soepel, in ieder geval op de Xbox Series X en Series S, waarop ik de game heb gespeeld voor deze review.
Conclusie
Het kart genre is al zo oud als de dinosaurussen zelf, maar eigenlijk maken die twee samen best een leuke combinatie, zeker voor de jongere gamers onder ons. De gameplay van Gigantosaurus: Dino Kart is niet uniek, maar het biedt wel een vermakelijk verzetje. Vooral in split-screen co-op is plezier gegarandeerd. Grafisch is het niet perse een hoogstandje en het laden van de textures in de cut scenes gaat lang niet altijd goed. De felle kleuren van de diverse tracks maken het echter tot een bruisend en levendig geheel.
Score: 75/100
Reviewcode is beschikbaar gesteld door de uitgever.