Gravity Chase - Review

Ik hou van achtbanen. Daarom is mijn favoriete pretpark in Nederland ook Walibi Holland in Biddinghuizen. Met achtbanen als de Goliath, Condor, Untamed en de Xpress kan ik echt mijn hart ophalen. Het kan mij niet snel en hard genoeg gaan.

Toch moet ik eerlijk zeggen dat ik 10 jaar geleden makkelijker in een achtbaan stap dan nu. Misschien beginnen toch de jaren te tellen, nu ik 37 jaar ben. Het begin van een oude knar, zou je kunnen zeggen.

Waarom ik over achtbanen begin? Nou, voor mijn gevoel is Gravity Chase van ontwikkelaar Repixel8 namelijk net zo’n rollercoaster. Je gaat pijlsnel door de track en je zit constant in een kurkentrekker. Echte loopings zitten er dan weer niet in, maar je krijgt er wel gratis en voor niks dezelfde misselijkheid bij cadeau.

Ja, normaal schrijf ik in deze alinea vaak over het verhaal. Daar kan ik bij Gravity Chase toch wel kort in zijn, dat is er niet. Je speelt in een kampioenschap, waar je een voertuig mag kiezen en jouw doel is om de zestien tracks zo snel mogelijk te voltooien. Dat kan in verschillende disciplines. Zo heb je de normale arcade race (mijn favoriet), eliminator en combat, waar je met je ruimteschip kan schieten op de tegenstanders. In elimininator valt iedere 30 seconden degene die op dat moment laatste staat in de race af.

Wie één blik op de game werpt, herkent natuurlijk direct de inspiratie van de game. Het is een regelrechte kloon (of hommage al je het positief wilt bekijken) van Nintendo’s F-Zero en Sony’s WipEout. Op zich is dat helemaal niet erg. Beter goed gejat dan slecht bedacht. F-Zero en WipEout waren best wel succesvol op hun eigen platform, dus waarom zou Gravity Chase niet die plek kunnen innemen op de Xbox?

In het begin zijn alleen de eerste drie tracks beschikbaar. Met iedere race krijg je punten en hoe hoger je plek, hoe meer punten je krijgt. Zo breid je dus het aantal racetracks uit naar zestien. Dit klinkt misschien als niet heel veel, maar wanneer je alle races wilt winnen met alle drie de disciplines, ben je toch nog wel even bezig.

In totaal zijn er ongeveer tien verschillende voertuigen waaruit je kan kiezen. Die zijn dan verdeeld in drie klassen. Met iedere race die je speelt, verdien je naast punten voor het kampioenschap ook geld om je voertuig te voorzien van upgrades. Je kan je geld gebruiken voor soepelere besturing, snellere acceleratie en hogere maximale snelheid. Zo voel je wel dat het echt jouw schip is.

De gameplay doet ook aan eerder genoemde games denken. Het is de Right Trigger indrukken en niet meer loslaten. Onderweg kom je blauwe en rode vlakken tegen. De blauwe geven een boost en de rode vertragen je. Daarnaast kan je nog meer boosts oppikken wanneer je eroverheen zoeft. Het rare is alleen, dat je de boost die je oppikt pas in de tweede ronde kan gebruiken. In de eerste ronde ben je dus in de marge bezig en wanneer je de boost mag gebruiken, vlieg je ineens naar de podiumplaatsen.

De tracks zijn leuk te noemen, er zit best wel wat afwisseling en actie in. Zo race je in een afgesloten buis en de volgende weer in een halve. Maar waar ik een beetje misselijk van werd, is als je aan de buitenkant van de buis vliegt. Mijn hersens kregen dat in het begin niet verwerkt. Hier klopte iets niet, dat je buiten de track bezig bent. Toch vind ik dit een leuke vondst, ik had het nog niet eerder gezien in een game. Het voelde voor mij anders en verrassend.

De graphics zijn zoals je misschien verwacht, neon achtige stralen met een wat fletse, futuristische achtergrond. Precies wat bij het genre hoort eigenlijk. De muziek is wel lekker. Als je de game opstart, denk je dat Repixel8 een flinke deal heeft gesloten. Want het eerste nummer dat je hoort, is de instrumentale versie van The Weekend met Blinding Lights. Als je het nummer verder luistert, verandert er iets waardoor het toch niet het nummer van de artiest is, een kleine tegenvaller.

Conclusie

Gravity Chase is een racespel dat in de basis wat simpel is. Je vingers op het gas en de boost en niet meer loslaten. Toch zit er nog best wat uitdaging in. Op het hoogste moeilijkheidsgraad ben ik niet één keer eerste geworden. Ook de verschillende modi zorgen voor afwisseling. Het is alleen de vraag hoe snel je bent uitgekeken op de zestien tracks. De futuristische graphics zijn niet slecht, maar zeker ook niet speciaal te noemen. De muziek daarentegen is zeker wel lekker en past helemaal bij de game.

Score: 67/100

Reviewcode is beschikbaar gesteld door de uitgever.