Monster Crown - Review

Soms zijn er van die games die een dusdanig nostalgisch gevoel oproepen, dat je ze eigenlijk hoe dan ook wil spelen. Op dat moment maken de graphics en soundtracks natuurlijk niet meer uit, want laten we eerlijk zijn; die waren vroeger ook niet van de kwaliteit zoals we dat vandaag de dag gewend zijn.

Monster Crown is één van de games die het is gelukt om mijn interesse te wekken, puur vanwege de nostalgie die het oproept. De game lijkt naar mijn mening een grote inspiratie te hebben getrokken uit de Pokémon games uit het Game Boy en Game Boy Colour tijdperk. De grote vraag is dan uiteraard of Monster Crown ook als op zichzelf staande game hier tegenop kan boksen.

Hoewel de game zijn inspiratie uit Pokémon haalt, is het toch meteen duidelijk dat Monster Crown zijn eigen weg is ingeslagen en hierdoor ook weer tamelijk wat verschillen creëert. Zo is het verhaal prominenter aanwezig en dat wordt op sommige momenten zelfs ondersteund door cutscenes (al zijn deze meestal stilstaande beelden met dialoogteksten erbij). Het verhaal is ook meteen een stuk volwassener. Je begint het verhaal bij je ouders op een boerderij op Crown Island. Vanaf daar maak je, door verschillende taken uit te voeren, je eerste stappen naar het worden van een Monster Tamer. Gaandeweg krijg je te maken met verschillende criminelen, die je op momenten zelfs ontvoeren en vervolgens in een verborgen kelder proberen te martelen voor informatie. Uiteraard zie je hier grafisch niet al te veel van, aangezien de game trouw blijft aan de graphics uit het Game Boy tijdperk.

Diezelfde volwassen uitstraling komt ook naar voren in de manier waarop je nieuwe monsters moet proberen te vangen. Dit gaat niet op de kindvriendelijke manier waarbij je een bal richting het monster gooit. Bij Monster Crown is het juist eerst de bedoeling dat je het wilde monster intimideert met een aantal pijnlijke aanvallen en het vervolgens een contract met je laat afsluiten om bij jou, als Tamer, in trouwe dienst te gaan.

Vechten doe je vooral tegen wilde monsters. Gevechten tegen andere Tamers komen wel voor, maar zijn naar mijn mening eigenlijk meer als een sporadische afwisseling aanwezig. Ook boss-fights kunnen tegen alleen een monster, zonder Tamer, plaatsvinden.

Tijdens combat zijn er een aantal mechanics die het gevecht interessant houden. Als eerste zijn er natuurlijk de verschillende monstertypes die zorgen voor een sterkte en zwakte systeem. Doordat er in totaal maar vijf types zijn, is het ook redelijk makkelijk deze chart van buiten te leren. Verder is er ook nog een andere mechanic, genaamd synergy. Synergy bouw je op door telkens van monster te wisselen en per wissel wordt het synergy level hoger en zal je bij de eerst volgende aanval gebruik kunnen maken van de verschillende bonussen die het oplevert. Een ideaal iets wanneer je tegen sterkere monsters moet strijden!

Nadat je een gevecht hebt gewonnen, krijgen alle monsters in je party een gedeelte van de XP, ongeacht of ze hebben bijgedragen aan het gevecht. Het is echter wel belangrijk om goed in de gaten te houden of de monsters nog niet aan het level-limiet zitten. In het begin kun je jouw monsters maar trainen tot level 10. Door Master Tamers te verslaan kun je echter je Tamer level verhogen en hiermee ook meteen de limiet voor je eigen monsters verhogen met 10 levels. Vanzelfsprekend is het dus belangrijk om deze specifieke Tamers te zoeken en verslaan.

De AI van de Tamers is echter behoorlijk slim, waardoor die gevechten tamelijk uitdagend kunnen zijn. De Tamers blijven namelijk monsters switchen om, waar mogelijk, het typevoordeel te krijgen. Zo heb ik zelf genoeg gevechten gehad waar ik vol goede hoop het type advantage gebruikte, maar dit uiteindelijk mislukte omdat het monster weer werd gewisseld voor een andere. Voor jezelf is dit natuurlijk wel weer een goede manier om ook die synergy op te bouwen.

Hoewel de gameplay op zichzelf redelijk leuk en interessant is, moet ik wel toegeven dat er ook een aantal dingen zijn die beter kunnen. Zo is het spawnen van de monsters niet altijd even ideaal. Sommige monsters spawnen op stukken die buiten je bereik zitten en dan wil het nog wel eens lang duren voordat er een nieuw, bereikbaar, monster spawnt.

Daarmee kom ik ook eigenlijk meteen bij het tweede punt. Omdat er naar mijn idee vrij weinig gevechten tegen Tamers zijn en daarnaast het spawnen van de wilde monsters niet altijd even optimaal werkt, voelt de game met momenten te grindy aan. Hoewel ik begrijp dat er door middel van het trainen van je monsters een soort progressie moet ontstaan, vind ik persoonlijk dat dit middels het spawnen van de monsters enigszins wordt tegengewerkt.

Conclusie:

Monster Crown is een game die dat nostalgische gevoel oproept, dat je waarschijnlijk doet herinneren aan de Pokémon spellen uit je kindertijd. Ontwikkelaar Aurum heeft dit concept in een volwassener jasje gestopt, waardoor er ook weer tamelijk wat verschillen tussen beide games zitten. Monster Crown is een ideale game als je graag games speelt waarin je zoveel mogelijk verschillende dingen moet verzamelen en ontgrendelen. Al met al zal je met de grote hoeveelheid monsters die de game te bieden heeft, tamelijk wat tijd kwijt zijn om ze allemaal te vinden. Daarnaast zal je je ook op een flinke grind moeten voorbereiden met betrekking tot het vinden van monsters om tegen te trainen.

Score: 60/100

Game is beschikbaar gesteld door de uitgever. Monster Crown is digitaal beschikbaar in de Store voor €29,99.