Paratopic - Review

Paratopic is al enige jaren beschikbaar op andere platformen, en Xbox is nu ook aan de beurt. En met een aantal jaren bedoel ik niet sinds de jaren '90, want zo ziet de game er wel uit. Nee, Paratopic is een game uit 2018, waarbij de oude graphics een bewuste keuze zijn geweest om het wat nostalgischer aan te laten voelen. Ook is het eigenlijk helemaal geen 'game' te noemen, maar eerder een 'ervaring'. Waarom? Dat zal ik proberen uit te leggen.

Paratopic bestaat in zijn geheel uit drie verschillende verhalen, maar je wisselt constant tussen deze verhalen met behulp van 'hard cuts'. Dit wil zeggen dat het, uit het niets, abrupt en constant omwisselt naar een nieuwe scene van één van de drie verhalen. Dit zorgt voor verwarring, wat hier ook de bedoeling is, want ga je meer je best doen om de aandacht bij het spel te houden om het geheel te begrijpen. Ik moet wel zeggen, niet elke scene is even interessant en voelt soms ook wel saai aan, zoals het onnodig lang in je auto over de snelweg rijden zonder dat er iets gebeurt.

De verhalen bestaan uit die van een smokkelaar die mysterieuze videobanden vervoert, een sluipmoordenaar en een vogelspotter/fotograaf. Die laatste lijkt eigenlijk wel een vreemde eend in de bijt, maar alle verhalen hebben iets met elkaar te maken. Helaas kan ik er ook eigenlijk niks over zeggen, want dan zou ik al te veel spoilen, vooral gezien de game maar erg kort van duur is en je hem in één run moet voltooien. Een tussentijdse save is dus niet mogelijk!

Zoals ik al aangaf, is Paratopic eerder een 'ervaring' dan een game. In de 'game' zit namelijk vrijwel geen actie en je bent meer bezig met rondlopen en het voeren van dialogen met personages die je tegenkomt. De controls zijn daarmee ook geen hogere wiskunde en je hoeft dus ook geen lastige toetsencombinaties en dergelijke te onthouden.

Het verschilt wel per scene wat je moet doen. Zo loop je in de ene scene rond in de natuur om foto's te maken en in de andere scene hoef je alleen maar je auto te besturen en kun je van snelheid veranderen door gas te geven of te remmen. Er zitten zelfs een aantal scenes in het spel waarin je mag schieten! Maar meer actie dan dat ga je niet krijgen. Het gaat echt om het verhaal, meer niet.

Ook gaf ik eerder al aan dat de graphics lijken op die van een game uit de jaren '90, toen de eerste Playstation uitkwam zeg maar. In moderne termen betekent dat, dat de game erg op Minecraft lijkt met deze 32-bit stijl. Helaas gaan hierdoor veel details verloren en is bijvoorbeeld tekst erg lelijk weergegeven, vrijwel onleesbaar. Het is dus niet weggelegd voor iedereen om een game als deze te spelen, want graphics spelen tegenwoordig een grote rol bij de keuze of iemand een game koopt of niet. Toch werkt deze grafische stijl voor deze game.

Het geluid gaat ook mee in deze trend. Er wordt veel gebruik gemaakt van onheilspellende geluidseffecten en er is ook niet altijd muziek hoorbaar, maar slechts omgevingsgeluid. Een voorbeeld is de fluitende vogels op de achtergrond als je een scene speelt uit het verhaal van de vogelspotter. De spraak in de game, vind ik daarentegen erg storend. Deze klinkt heel raar, alsof er constant met stemvervormers wordt gepraat. Voor personages in bepaalde criminele cirkels, zoals uit die van de smokkelaar en sluipmoordenaar, had ik dit nog enigszins begrepen, maar niet voor alle personages...

Conclusie

Paratopic is een game voor de liefhebber. Hij is vrij kort van duur, je moet hem in één keer uitspelen en de graphics en geluidseffecten stammen (bewust) uit de jaren '90. Dit is een game die je enkel en alleen speelt voor het verhaal, want actie zit er nauwelijks in. Ook kan het snel en vaak wisselen tussen de scenes van drie verschillende verhalen, behoorlijk verwarrend zijn. Maar als je hier doorheen kan prikken en je gedachte een beetje bij het verhaal kan houden, dan is Paratopic het zeker waard om een keertje te spelen.

Score: 60/100

Game beschikbaar gesteld door de uitgever en is beschikbaar in de store voor €5,49