Riders Republic - Review

Het zijn drukke maanden voor de Ubisoft liefhebber. Na de zeer leuke Far Cry 6 en de grote update voor Ghost Recon Breakpoint, komt nu alweer de volgende titel van de uitgever uit. Het gaat om de nieuwe IP, Riders Republic.

Riders Republic heeft veel weg van een andere Ubisoft titel, namelijk Steep. Verschillende extreme sporten die je kunt beoefenen binnen één game. Toch zijn het wel degelijk verschillende games. Waar Steep ging voor serieuze gameplay, draait het bij Riders Republic heel erg om de fun.

Riders Republic speelt zich af in Amerika. Of beter gezegd in de nationale parken aan de westkant van Amerika. De map heeft bijvoorbeeld de parken Bryce Canyon, Sequoia, Yosemite, Mammoth Mountain, Grand Teton, Zion en Canyonlands verwerkt in de game. Ubisoft heeft geprobeerd de parken na te maken met de juiste ondergrond, flora en fauna en ligging. Helemaal precies gaat dat natuurlijk niet, maar met de ervaring van het zelf bezoeken van enkele van deze parken kan ik wel zeggen dat de highlights zeer herkenbaar in de game zitten.

Wanneer je de game start, maak je een nieuw mannelijk of vrouwelijk personage aan. Deze kan je helemaal customizen naar jouw wensen. Nadat je dat gedaan hebt, krijg je een introductie in de verschillende onderdelen van de game middels een parcours dat je moet afleggen. Je wordt opgemerkt door Suki en die introduceert je in Rider’s Ridge. Dit is de sociale hub van de game. Daar ontmoet je de ‘legend’ Brett. Hij is één van de oprichters van Riders Republic en was zeer bekwaam in de verschillende sporten.

Door Brett zijn leeftijd, slijt hij zijn dagen nu in de foodtruck van Rider’s Ridge. Maar zoals hij het zelf zegt, heeft hij een goed oog voor talent. Blijkbaar heb je talent, want hij ziet het helemaal in je zitten. Met je talent moet je sponsorcontracten, nieuwe gear en een legendarische status in alle sporten binnenslepen. Zoals je merkt een flinterdun verhaaltje wat eigenlijk voor mij direct een pijnpunt is. Ik had niet het gevoel dat het ergens naartoe ging toen ik aan het spelen was. Je doet je opdrachten, maar alleen omdat het leuk is. Je mist de echte urgentie om dit te doen als je solo speelt.

Misschien is het handig om de sporten te benoemen waarmee je aan slag kan. Je kunt met de mountainbike van de berg af of misschien doe je dat liever met ski’s of snowboards. Dit zijn niet altijd de meest alledaagse fietsen of ski’s. Zo kan je bijvoorbeeld ook met een ijsco-fiets of een ski met raketten door de game banjeren. Daarnaast kan je ook nog door de lucht vliegen met een wingsuit of met een soort raket op je rug met vleugels. Je hebt ook nog verschillende disciplines. Zo moet je in de ene race zo snel mogelijk bij de finishlijn komen en bij een ander onderdeel juist zoveel mogelijk punten behalen met tricks.

Naast dat je bijvoorbeeld de snelste tijd moet neerzetten, krijg je ook subdoelen mee. Denk aan het eindigen in de de top drie op een hogere moeilijkheidsgraad, bepaalde stunts uitvoeren of ballonnen verzamelen. Hiermee kan je extra sterren verdienen. Met die sterren speel je nieuwe events vrij, stijg je in rank, krijg je nieuwe sporten erbij of verdien je sponsorcontracten. Daarnaast verdien je ook nog virtueel geld waarmee je kekke outfits kan kopen. Uiteraard kan je ook nog je portemonnee stuk slaan met echt geld wanneer je net wat uniekere customization wilt.

Zelf heb ik een duidelijke voorkeur met wat ik leuk vind. Geef mij maar de adrenaline van snelheid boven tricks. En snelheid weergeven doet Riders Republic zeer goed. Wanneer je van de berg afsjeest over smalle paadjes moet je je controller goed beethouden. Ook al is het arcade gameplay, stuurfoutjes worden afgestraft. Je kan gelukkig wel een stukje terugspoelen naar het moment dat je je fiets, ski of wingsuit nog wel onder controle had. Hou er alleen rekening mee dat je tegenstanders wel gewoon doorgaan met de race. Je kan dus ingehaald worden wanneer je terugspoelt.

Zoals gezegd vind ik snelheid en manoeuvreren leuker dan trucjes uitvoeren. Zo vind ik bijvoorbeeld Tony Hawk of SSX ook niet echt leuk om te spelen. Dat komt doordat ik vaak moeite heb met het onthouden van knoppencombinaties om een paar leuke tricks uit de mouw te schudden. Dus wanneer ik aan het buttonbashen ben, komt er soms wat fantastisch uit en soms helemaal niks. Waar ik dan wel op probeer te letten, is dat ik de landing zo goed mogelijk wil doen. Dit levert dan weer extra punten op en die heb ik soms broodnodig.

Je kan kiezen met de controls voor automatisch en manueel. Het verschil zit erin dat je bij automatisch in principe altijd op twee wielen of twee benen terecht komt wanneer je een trick hebt gedaan. Bij manueel komt het landen er een stuk preciezer op aan. Hier heb je ook grote kans dat je valt en zo geen punten verdient. Mocht je wel een nette landing maken, dan krijg je extra bonus. Met vliegen verdien je dan weer meer punten door bijvoorbeeld rakelings langs de grond te vliegen.

Riders Republic is niet gemaakt om de hele tijd alleen te spelen. Door heel de map kom je andere spelers tegen die zich vrij bewegen. Als je op de kaart kijkt, zie je honderden andere spelers. Dit geeft wel echt het gevoel dat je deelneemt aan een groter geheel. Ook kan je meedoen aan Mass Events, waarmee je dan met 49 andere mensen moet uitvechten wie de winnaar wordt. Laat je vooral niet afsnijden en afbeuken om zo snel mogelijk te zijn! Daarnaast kan je nog met zes vrienden lekker keet schoppen of juist tegen elkaar strijden.

Grafisch ziet de game er goed uit en op de Series X draait het 4K 60fps soepeltjes. Ook de soundtrack zit goed in elkaar. Zo hoor je onder andere Black and Yellow van Wiz Khalifa, maar ook een versie Gangsta’s Paradise die ik nog nooit had gehoord en een paar nummers van The Offspring. Verder moet ik helaas melding maken, dat ik drie keer uit de game gegooid door bugs. Ik werd teruggezet naar het Xbox menu en moest de game opnieuw opstarten. Het is te hopen dat dit opgelost gaat worden door middel van patches.

Conclusie

Riders Republic speel je niet voor het verhaal. Dat is cringe as f*ck en de gesprekjes tussendoor willen net te hip zijn. Nee, je speelt het voor de fun. Nu is voor mij de fun om met je fiets of ski zo snel mogelijk naar te beneden te zoeven. Ook het technische draaien en springen kan ik goed waarderen. Het vliegen vind ik niet zo leuk, dat voelt te log naar mijn idee. De events waar stunts en tricks in de spotlight staan, kan ik ook minder waarderen. Gelukkig zijn er genoeg verschillende events waar ik wel mijn ei in kwijt kan.

Score: 77/100

Reviewcode is beschikbaar gesteld door de uitgever.