Spellforce III: ReForced - Review

Het lijkt ondertussen echt een trend te worden om bij elke nieuwe console generatie weer oudere games als remake of remaster uit te brengen. Zo heeft ook Spellforce III een facelift gekregen. Oorspronkelijk is deze game in 2017 uitgebracht als PC-exclusive en sinds 7 juni 2022 mogen wij dan eindelijk ook op consoles genieten van deze game. Is deze game het waard om alsnog naar consoles te brengen of had Grimlore Games het beter bij de PC versie kunnen houden?

Als eerste moet ik zeggen dat Grimlore Games een gewaagde stap heeft genomen met het naar consoles brengen van Spellforce III. Spellforce III is namelijk een top-down RPG-game (vergelijkbaar met bijvoorbeeld Dungeon Siege) met tamelijk wat RTS-elementen. Dit laatste is iets waar ik stiekem toch wel wat kriebels bij krijg, aangezien RTS-games op PC normaal toch wel tamelijk wat verschillende keybinds vereisen. Grimlore Games heeft hier een echter een handige UI voor gemaakt. Zo kan je ten alle tijden met je left trigger gebouwen selecteren en plaatsen (zonder je huidige units te deselecteren) en ditzelfde geldt eigenlijk ook voor het selecteren van producties bij de gebouwen. Ook control groups zijn redelijk makkelijk aan te maken. Het selecteren van je leger is ook vereenvoudigd en hiervoor hoef je enkel de A-knop in te houden en de units in de groeiende cirkel zullen geselecteerd worden.

Hoewel Spellforce III tamelijk wat RTS-elementen bevat, hoef je niet bang te zijn dat je alleen maar aan het base en army builden bent. Vaak genoeg zal je ook alleen maar op weg zijn met je party van heroes. Meestal gebeurt dit in dungeons of wanneer je nieuw bent in een gebied. Vaak kom je dan op een punt waar de heersende factie je hulp nodig heeft en hun troepen aan jou beschikbaar stellen. Dit is dan waar het RTS-deel in het spel komt. Naast het voltooien van de main missions in de verschillende gebieden, krijg je ook de kans om verschillende side quests op te pakken. Deze kunnen variëren van het doden van specifieke monsters of bijvoorbeeld het escorteren van NPC's.

Nu denk je waarschijnlijk: ja, hartstikke leuk dat deze game RTS en RPG combineert, maar het klinkt alsnog redelijk standaard. De combinatie van deze genres is naar mijn mening al een uniek onderdeel op zichzelf, maar het verhaal is waar de echte kracht van deze game zit. Je begint de game met een proloog waarin je de controle neemt over General Noria, een commandant van de Elite eenheid genaamd Wolf Guard. Het is jouw taak om de rebellenmagiër Isamo Tahar uit te schakelen. Het lukt je om Tahar uit te schakelen en vervolgens een gevangene van hem in bewaring te stellen, dit is niemand minder dan het player character (wiens naam even niet nader genoemd wordt)!

Het verhaal gaat vervolgens 8 jaar de toekomst in en je bent in de Grey Keep, het hoofdkwartier van de Wolf Guard. In het hoofdkwartier krijg je meteen te maken met een religieuze factie: The Purity of Light. Dit is een factie die alle magie-gebruikers wil doden aangezien zij magie willen limiteren voor eigen gebruik. Gelukkig zien ze battlemages als een noodzakelijk kwaad voor de veiligheid, want tja dat is wat jij bent. Uiteindelijk word je naar een dorpje gestuurd om een zeer besmettelijke ziekte onder het volk te onderzoeken en vanaf hier kom je alsmaar dieper in een duister complot terecht.

Het verhaal komt naar mijn mening wat langzaam op gang, maar hier zit wel behoorlijk wat character development in. Het is dan ook zeker aan te raden om even erdoor heen te bijten, want geloof me, op een gegeven moment zit je zodanig in het verhaal dat je de tijd volledig gaat vergeten! Wat echter wel jammer is, is dat de game je de illusie van vrije keuze geeft. De keuzes in dialogen leiden tot andere gesprekken, maar de uitkomst is helaas telkens hetzelfde.

Tijdens je reis door Eo kom je verschillende bondgenoten tegen die je helpen. Sommigen zijn simpele handelaren of ambachtslieden die je helpen je hoofdkwartier te onderhouden (dit speel je gaandeweg het verhaal vrij). Anderen kunnen als held aan je party toegevoegd worden. Sterker nog, je kan in het hoofdmenu je eigen mercenaries maken en deze vervolgens in het spel rekruteren om in je party mee te vechten. Ook kun je met deze mercenaries de game van een vriend (online) in co-op joinen.

Verder kun je kiezen uit een groot aantal skilltrees bij de creatie van je personage. Elk personage beschikt uiteindelijk uit drie verschillende skill trees die ze kunnen upgraden. Daarnaast zijn er ook attribute points die je in Strength, Dexterity, Constitution, Intelligence en Willpower kan stoppen. Je hoeft daarnaast bij het wisselen van je heroes niet bang te zijn dat ze een te laag level zullen hebben. De game werkt namelijk met een party level. Alle heroes zullen dus altijd hetzelfde level zijn.

Met en met speel je steeds meer gameplay-elementen vrij. Zo beschik je uiteindelijk over je eigen hoofdkwartier, kun je God-stones gebruiken om binnen de huidige map een soort fast-travel te gebruiken en kun je uiteindelijk met de World Map zelf kiezen naar welk vrijgespeeld gebied je gaat reizen.

Het combat-gedeelte in de game spreekt voor zich. Je kan een specifieke vijand aanvallen met de move command, maar je kan ook een attack-move laten uitvoeren. Bij deze laatste blijven je units alles in de omgeving aanvallen en niet alleen de geselecteerde unit. Verder kun je ook door middel van een skill-wheel je heroes hun eigen skills laten uitvoeren. De tijd vertraagt op deze momenten, zodat je ook makkelijk kan reageren op wat er in het spel gebeurt.

Op grafisch gebied ziet de game er niet per definitie next-gen uit, maar dat is ook niet echt nodig. Je ziet alles van bovenaf, waardoor de meeste details sowieso verloren zullen gaan. Wel moet ik zeggen dat de omgevingen er in deze Fantasy-setting geweldig uit zien. Van immens grote hoofden van steen die watervallen huilen tot prachtige kastelen, Spellforce III heeft het eigenlijk allemaal.

Helaas zijn er ook een aantal dingen die niet helemaal in orde zijn met de game. Zo kwam ik in de proloog al meteen een bug tegen waardoor de hele campaign niet kon vorderen. Een vijandelijk leger spawnde namelijk niet. Hiervoor moest ik de campaign weer opnieuw beginnen.

Verder merkte ik in bepaalde donkere gebieden dat graphics dan nog wel eens door de belichting wilden flikkeren. Daarnaast vind ik het vooral jammer dat er een verbeterde editie wordt uitgebracht, maar deze in de normale editie zonder de uitbreidingen Soul Harvest en Fallen God is.

Conclusie:

Spellforce III is een game die RPG en RTS probeert te combineren en dit middels een simpel te gebruiken UI ook heel goed doet. Met het daaraan toegevoegde sterke verhaal kun je hier zeker genoeg uren plezier uit halen. Houdt er wel rekening mee dat als je de volledige ervaring wil beleven, je de uitbreidingen nog eens bovenop de Reforced editie moet kopen. Afsluitend is het ook niet onverstandig om frequent te saven, gezien bepaalde bugs die je campaign voortgang kunnen stoppen.

Score: 75/100

Game is beschikbaar gesteld door de uitgever.