Tales of Arise - Review
Bijgewerkt op: 20 sep. 2021
Ik was nooit een persoon die lekker ging op Japanse games. Te veel verhaal waar je in het begin echt bij moet blijven, want anders mist je het hele plot. Vrouwelijke personages die echt te sexy gekleed gaan, waardoor je plaatsvervangende schaamte krijgt. De combat die vroeger vaak turnbased was. En dan heb ik het nog niet eens over het aantal uur dat een Japanse RPG kan duren. Nee, het was geen match made in heaven, voor mij in ieder geval.
Maar toen was daar eerder dit jaar Scarlet Nexus die ik moest reviewen, eveneens ontwikkeld door Bandai Namco. En het klikte. Het verhaal was goed door, onder andere, diverse plotwendingen, de vrouwen/meisjes werden minder gesexualiseerd en de combat zat lekker in elkaar. Het gebeurd niet vaak dat ik na een review een game nog verder speel, maar deze heb ik helemaal uitgewoond. Dat gaf mij de moed om ook aan Tales of Arise te beginnen.
In alle eerlijkheid moet ik dan ook zeggen, dat dit mijn eerste Tales game is die ik speel. Ik wist wel van het bestaan af, maar had mij er verder nooit in verdiept. Tales of Arise is alweer het zeventiende deel die in de afgelopen 25 jaar zijn uitgekomen. En dan zijn er nog mobiele games, tv-series en anime uitgekomen. Zoals je merkt, is het Tales universum behoorlijk uitgebreid. Gelukkig heb je geen voorkennis nodig om van Tales of Arise te kunnen genieten.
Jij speelt met het personage Alphen, die in het begin Iron Mask word genoemd. Dat komt doordat hij een klein jaartje geleden wakker is geworden zonder geheugen en met een ijzeren masker op zijn gezicht. Je zou zeggen ’doe dat masker even af’, maar met geen mogelijkheid lukt dat. Doordat niemand wist wie achter het masker zat, werd hij Iron Mask genoemd.
Het leven van Alphen is niet bepaald rooskleurig te noemen. 300 jaar geleden kwamen de Renans, van planeet Renan, naar de planeet Dahna om de macht over te nemen. Dit lukte en nu hebben zij nog steeds de macht en voeren een schrikbewind uit op de originele bewoners. Er zijn vijf verschillende koninkrijken, met ieder zijn eigen dictator. Alphen zit vast in het koninkrijk van Calaglia, een stuk land omringt met stenen en vuur.
Alphen is daar een slaaf en loopt iedere dag op zijn tandvlees voor het werk wat hem opgedragen word. Dit begint te knagen en hij wil daar wat aan doen. Hij ontmoet Shionne, een Renan, en samen gaan ze op pad om het kwaad te bestrijden. Al snel komen ze het verzet tegen en trekken hier verder mee op. Zephyr, de leider van het verzet, ziet al snel in dat Alphen en Shionne de aangewezen personen zijn om Calaglia te bevrijden.
Omdat Shionne een Renan is, vertrouwd niet iedereen haar meteen. Dat is op zich ook niet gek, want haar doel is om alle vijf de machthebbers omver te werpen. Alleen waarom ze dit wilt, laat ze niet weten. En zo hebben meerdere personages, die je verder tegenkomt, hun eigen geheimen en motieven om zich aan te sluiten bij Alphen. Het triggerde mij in ieder geval wel om verder te spelen en de wereld en het verhaal te ontdekken.
Omdat dit mijn eerste Tales was, wist ik niet echt wat ik kon verwachten op het gebied van het gevechtssysteem. Ik had eigenlijk, vraag mij niet waarom, gedacht dat het turn-based zou zijn. Blij verrast was ik dan ook dat dit niet het geval is. Het is niet zo dat je vrij alle vijanden direct kan aanvallen, eerst trigger je een gevecht en dan beland je met hun in een cirkel waar je kan vechten met je party. Samen voer je aanvallen uit en dat ziet er zeer kleurrijk uit. De combat zelf is niet moeilijk te doorgronden, maar er zit zeker wel een diepere laag in. Simpele knoppencombinaties combineer je tot krachtige aanvallen.
Tales of Arise ziet er goed uit, de steden zijn mooi ontworpen, maar ook bijvoorbeeld de tussengelegen gebieden om bij de steden te komen. Het is een gevarieerde wereld. Zo heb je stenen en vuur van Calaglia, de sneeuw en nachtsetting van Cyslodia en bijvoorbeeld het gras van Menancia. Genoeg om elk deel van Dahna zijn eigen herkenbare smoel mee te geven.
Ik heb het even moeten opzoeken, maar de muziek word gedaan door Motoi Sakuraba. Deze man is geen onbekende in de gamesindustrie, want hij heeft bijvoorbeeld ook meegedaan aan Dark Souls. Het klinkt allemaal zeer lekker in de oren in ieder geval. Ook een applaus voor voice-acting, die kan je uiteraard in Japans zetten, maar ik speel het liever in het Engels. De stemmen van Alphen en Shionne zijn zeer goed gedaan, er zit echt een chemie tussen hun.
Wat wel jammer is, is dat er best Wel wat pop-in plaats vind. Soms zie je letterlijk drie mensen uit het niets tevoorschijn komen. Ook vond ik het soms lastig om te bepalen waar ik precies naar toe moest op de map voor de volgende missie of side-quest. Dat word niet altijd even makkelijk aangegeven. Verder moet ik eerlijk zijn dat de side-quests niet heel boeiend zijn en deze dan ook vooral links heb laten liggen.
Conclusie
Tales of Arise is mijn eerste Tales en dat heeft zeker niet teleurgesteld! Het uitgebreide verhaal met alle wendingen, plottwists en onderliggende dubbele bodems, maakten dat ik hier best veel plezier aan heb beleefd. De mooie graphics, fijne muziek, goede stemacteurs en soepele gameplay, zorgen ervoor dat je de controller niet snel aan de kant legt. De minpuntjes wegen totaal niet op tegen de goede kanten en met tientallen uren gameplay ben je verzekerd van een top game.