Tandem: A Tale of Shadows - Review

Ik moet even een bekentenis afleggen. Ik ben een watje. Een pussy. Een lafbek. Alle games die maar een beetje met horror te maken hebben, schuif ik lekker bij Glenn op zijn bordje. Dat is immers de horrorheld van de redactie. Ik ben ooit wel begonnen aan Resident Evil 7 en heb dat zo'n 2 uurtjes volgehouden. Goed he?! Ik was trots op mezelf, maar ben toch gestopt. Horrorgames zijn gewoon niet mijn ding. Ik haal er geen plezier en voldoening uit.

Een klein beetje spanning kan ik echter wel aan dus er zijn een paar uitzonderingen. Zo heb ik Among The Sleep weten uit te spelen. Het is een game die gelijk door mijn hoofd schoot, toen ik voor het eerst kennis maakte met Tandem: A Tale of Shadows. Misschien door de kinderlijke hoofdpersoon? Door de schattige teddyberen? Ik weet niet precies wat het was, maar ik besloot deze game eens zelf te gaan ervaren.

Tandem: A Tale of Shadows is een puzzelplatformer, met een spooky jasje. Geen hardcore horror dus, maar een beetje soft horror. Emma, het meisje dat de hoofdrol speelt in deze game, gaat samen met haar teddybeer Fenton op onderzoek uit naar de verdwijning van de beroemde tovenaar Thomas Kane. Een spannend avontuur, want de schaduwen in deze game kunnen zowel vriend als vijand zijn!

Dat heeft vooral te maken met de gameplay. Tandem: A Tale of Shadows is namelijk een puzzelplatformer waarbij je twee verschillende dimensies moet gebruiken. Zo heb je, wanneer je Emma bestuurt, een top down view over het speelveld, maar zodra je met de LB- of RB-knop wisselt naar Fenton een zwart-wit sidescroller view. Beide perspectieven heb je nodig om de puzzels in de levels op te lossen.

De levels zijn, zeker in het begin, vrij kort. Je moet in elk level een kristal vinden met Fenton om het volgende level vrij te spelen. De puzzels bestaan vaak uit diverse elementen, zoals het indrukken van knoppen in de ene dimensie om het karakter in de andere dimensie toegang te verschaffen tot een volgend gedeelte, sleutels die je moet vinden, pijpen die je moet vullen, planten die je met licht moet laten bloeien en nog veel meer. Ondanks dat sommige levels echt wel heel kort kunnen zijn, biedt de game redelijk wat variatie en weet de moeilijkheidsgraad je voldoende te prikkelen om te blijven boeien.

Het unieke aan deze game, is dat de schaduwen die je met Emma in de wereld brengt, voor Fenton van groot belang zijn om aan de schaduwkant op specifieke plekken in het level te komen. De schaduwen kunnen een brug vormen voor Fenton om overheen te lopen. Je moet dus voortdurend wisselen tussen deze perspectieven om te kunnen bereiken wat je wilt. Dit principe is heel divers verwerkt. Zo is Emma in sommige levels haar lantaarn kwijt en moet ze creatief zijn om voldoende en correcte schaduwen te creëren voor Fenton om haar weer te kunnen helpen.

De levels zijn verdeeld over vijf verschillende werelden. Er is dus genoeg te ontdekken. Ze zien er daarnaast ook nog heerlijk griezelig uit (maar niet te griezelig, want dan was ik uiteraard afgehaakt). De game heeft duidelijk inspiratie gezocht in enkele grootmeesters zoals Tim Burton. Dat geeft je al een goed beeld van de vibe die de game uitstraalt en persoonlijk vind ik die best tof gedaan.

Ook het verschil tussen de perspectieven van Emma en Fenton zijn al geweldig om te zien. Ze ademen beide een andere sfeer uit. Zo is de kant van Emma donker qua sfeer, maar bevat het wel nog kleuren. Fenton's perspectief daarentegen, bestaat volledig uit zwart-wit beelden. Desondanks straalt ook daar de sfeer lekker van af, ondanks het feit dat de game er niet altijd even scherp uitziet. Ook de animaties vallen soms behoorlijk tegen en horen niet thuis in het next-gen console tijdperk. Ach ja, met een kleiner budget is de keuze om de focus op gameplay te leggen waarschijnlijk niet eens een hele verkeerde.

De prima sfeer die is neergezet en de leuke gameplay zijn absoluut pluspunten aan de game. Wat ik persoonlijk wat minder kon waarderen, is het feit dat je tijdens het spelen eigenlijk helemaal geen verder inzicht krijgt in Emma, Fenton en hun onderlinge relatie. Daar had wat mij betreft ruimte gezeten om de game net wat meer diepgang te geven. De titel wijst op een samenwerking zoals een tandem, maar is dit altijd al zo geweest? Of is deze ontstaan tijdens het gruwelijke avontuur dat ze samen aangaan?

Technisch is Tandem: A Tale of Shadows nog niet wat het moet zijn. Zo was de game de eerste dagen na de aangekondigde releasedatum nog niet te spelen en waar dat inmiddels wel lukt, zijn op het moment van schrijven de achievements nog niet live. Ik ga er echter gewoon vanuit dat dit gewoon in orde komt.

Conclusie

De gameplay van Tandem: A Tale of Shadows is overduidelijk de grootste focus geweest. De puzzel en platformelementen zijn leuk en het concept van de twee verschillende perspectieven zijn op een goede manier verwerkt in de game. Grafisch ziet het er niet altijd even top uit helaas en persoonlijk mistte ik iets van diepgang in de ontwikkeling van de hoofdpersonen en hun onderlinge relatie. De game blijft wel een vermakelijke uitdaging voor de puzzelplatformer liefhebbers onder ons.

Score: 68/100

Reviewcode is beschikbaar gesteld door de uitgever.