The Chant - Review

Halloween is inmiddels alweer voorbij, maar elk jaar is dit wel DE perfecte periode om een goede horrorgame uit te brengen. Dit jaar kwam onder andere The Chant uit, een psychedelische survival horror op een afgelegen eiland met een gezellig groepje, waar je geest tot rust zou moeten komen. Het perfecte recept dus voor een horrorgame. Zou het dat ook zijn? Of is het gewoon een slechte trip naar iets wat je verlichting had moeten geven?

The Chant is niet zomaar een horrorgame, maar eentje met een onderliggende boodschap. Alles draait om het thema traumaverwerking, wat best wel een dingetje kan zijn. Je weet misschien zelf dat er tal van praatgroepen, instanties, stichtingen en weet ik het bestaan om mensen met een trauma te helpen daar overheen te komen. Ook bestaan er geheel afgelegen eilanden, waarop je met een klein groepje mensen je innerlijke zelf probeert terug te vinden in een poging je trauma's te overheersen op een spirituele en natuurlijke wijze. Dit laatste is waar The Chant ook om de hoek komt kijken.

Ik vind het mooi dat de game hier aandacht aan besteedt, want in het dagelijks leven hebben mensen geen oprechte aandacht voor elkaar of voor dit onderwerp. Uitzonderingen daar gelaten uiteraard! Trauma's zijn vaak ook een onderliggend iets, wat niet aan het oppervlak zichtbaar is bij veel mensen. Die mensen hebben als het ware een masker op, wat voor deze mensen zelf ook echt geen pretje is. Dus even een wake up call, laat je niet misleiden door wat je ziet, maar ga ook af op wat je voelt en hoort. Trek geen voorbarige conclusies over degene die tegenover je staat. Je weet immers nooit wat er echt door iemand heen gaat. Hoe mooi de onderliggende boodschap van de game ook is, de uitwerking van de game vind ik helaas van minder goede kwaliteit, maar ook niet perse slecht.

Je speelt als Jess en reist af naar Glory Island, het thuis van de Prismic Science Spiritual Retreat. Ze wil hier vrede sluiten met haar turbulente verleden, waarin ze haar zus verloren is. Ze is hier samen met een aantal andere mensen, die ook worstelen om het verleden een plek te geven. Deze andere deelnemers zijn echter iets spiritueler dan je denkt, want het is gewoon een sekte waar je gezellig mee in een kring zit. Als je plaatsneemt om samen met heen een Chant uit te voeren, gaat het al vrij snel gruwelijk mis. Op het moment dat de cirkel verbroken wordt, opent dit een doorgang naar een soort andere dimensie. Ineens is Glory Island omgetoverd tot Horror Island en stikt het van de vreemde monsters. De andere deelnemers veranderen in minder prettige figuren. Aan jou om dit hele fiasco ten einde te brengen en weer een veilige thuisbasis te maken van het eiland.

Op dit moment start het spel pas echt. Helaas heb je echter geen kans om meer te weten te komen over de verschillende personages, puur omdat het al zo snel, zo fout gaat op het eiland. Een gemiste kans vind ik, want juist bij traumatherapie draait het om vertrouwen in en van je medelotgenoten. Iets wat hier dus volledig wegvalt. Het enige wat je over de personages te weten komt, is beschreven in brieven en dergelijke, die je door het spel heen vindt. Wil je dus meer lore? Dan moet je ervoor willen lezen. Iets waar ik persoonlijk niet op zit te wachten als ik midden in een horrorverhaal zit. Dat voelt voor mij alsof je liever een boek leest, terwijl je huis af staat te fikken. Jammer dat er niet meer binding is tussen jou en de personages.

Verder hebben ze de gameplay wel goed in het thema van het spel weten te houden. Zo heb je geen standaard wapens die je kunt gebruiken en is bijvoorbeeld het healen ook aangepast op dit thema. Omdat het een survival horror game is, moet je alles zelf craften met de middelen die je in het wild vindt. Zo kun je bijvoorbeeld reinigende rook maken van brandende salie en kun je zout gebruiken om het slechte te verdrijven. Fysiek healen kan bijvoorbeeld met gember, want dit heeft positieve effecten op je lichaam. Je geest kun je weer herstellen door het gebruik van lavendel. Erg leuk gevonden wat mij betreft en het verdient wel een pluim voor originaliteit.

Zoals je net al las, zijn er verschillende statistieken die je moet healen als deze leeg raken. Jess heeft namelijk haar mentale gezondheid, fysieke gezondheid en haar spiritualiteit. Als je mentale of fysieke gezondheid leeg is, kun je dood gaan. Dat willen we natuurlijk niet. De spiritualiteit heeft verder geen invloed op het dood gaan, maar een volle meter hiervan kan je wel helpen bij je mentale gezondheid. Hoe? Door te mediteren! Als je dit doet, loopt je spiritualiteit meter leeg en wordt je mentaliteit bijgevuld. Heel handig dus als je in zogeheten Prism gebieden zit of in het donker, maar ook als je aangevallen wordt door monsters. Hier loopt je mentale gezondheid namelijk door achteruit en je kunt er zelfs een paniekaanval door krijgen. Op dit moment kun je eigenlijk helemaal niks meer, tot je weer een beetje gekalmeerd bent. Dus ga ook niet altijd het gevecht aan en durf weg te rennen waar dat nodig is.

Wat zijn die Prism gebieden dan precies? Dit zijn gebieden die door een soort barrière omhuld zijn en je alleen kunt betreden als je het juiste kristal hiervoor in je bezit hebt. Elke deelnemer op Glory Island heeft zo'n kristal om zijn of haar nek hangen. Dit zorgt ervoor dat je dus beperkt wordt in waar je naartoe kunt op het eiland, tot je het juiste kristal in je bezit hebt althans. Ook zorgt dit er direct voor dat het verhaal je dus in een bepaalde richting duwt en je niet verder komt tot je gedaan hebt wat het spel wil dat je doet. Dit zijn bijvoorbeeld opdrachten in de vorm van een kleine puzzel, die niet al te lastig gemaakt zijn, zodat het verhaal wel vlotjes doorloopt en je niet eeuwig vast zit op hetzelfde punt. Helaas is de hele game op deze manier opgebouwd en kan hij dus wel wat repetitief aanvoelen.

Het verhaal bestaat in totaliteit uit zes hoofdstukken en heeft drie verschillende eindes. Een playthrough kost je ongeveer een uurtje of acht. Helaas moet ik wel bekennen dat, voor mij persoonlijk, de game zo is gemaakt dat hij geen meerwaarde heeft om meerdere keren te spelen. Heel jammer, want het concept is werkelijk goed, maar de uitwerking dus een beetje meh.

Grafisch zit ik een beetje in dubio over The Chant. Soms ziet de game er namelijk wel echt goed uit, maar soms ook alles behalve. Ik weet niet of dit te maken heeft met het feit dat ik de game op Xbox Series S gespeeld heb of dat het nu echt aan de game ligt. Ik heb namelijk ook lovende uitspraken gezien over de graphics, dus het zal denk ik dan eerder aan de grafische beperking van de Xbox Series S liggen.

Buiten dat zit de game wel vol grafische effecten, die je laten voelen alsof je een verkeerde paddo gegeten hebt. Al die spirituele verschijningen hebben allerlei felle kleurtjes en de monsters zijn erg luguber uitgewerkt, waar overigens ook best wel wat diversiteit in zit. Het enige wat hier nog mist, zijn wat wazige geluidseffecten bij de visuele verschijningen. Dan was het helemaal compleet geweest.

Conclusie

The Chant is een leuke instapper voor mensen die nieuw zijn met het survival horror genre. Alles is netjes binnen het thema van het spel gehouden en het heeft een mooie onderliggende boodschap. Echter is de algehele uitwerking van het spel een beetje matig. Zo bouw je geen band op met de personages, wat wel belangrijk is als het aankomt op deze onderliggende boodschap. Ook kan de game nogal repetitief aanvoelen, maar voor een keertje te spelen is dat op zich geen ramp.

Score: 67/100

Game beschikbaar gesteld door de uitgever.