Tin Hearts - Review

Dag lieve kijkbuiskindertjes,

Soms, heel soms, kom je een game tegen die bij de allereerste scene meteen je hart verovert. Dat was bij Tin Hearts niet echt het geval... Toen ik de proloog van Tin Hearts aan het doen was, raakte ik al na de eerste twee minuten van het allereerste level gefrustreerd. Tot op het punt dat ik maar besloot om een andere game op te starten.

Het ergste was ook gewoon, dat ik wist dat het niet aan de game lag, maar juist aan mij. Ik had kort geslapen en ik wist eigenlijk al dat het 'm niet ging worden. Vooral niet met een puzzelgame waarbij je dus je hersenen moet gebruiken. Een aantal dagen later, inclusief een aantal nachten goede nachtrust, ben ik opnieuw aan de slag gegaan met Tin Hearts. Toen was het wel meteen raak...

Tin Hearts is een hartverwarmende puzzelgame die first-person elementen combineert met een Lemmings-achtige vibe. Simpel uitgelegd: In Tin Hearts kruip je in de huid van een speelgoedmaker, die een hele hoop opwindbare tinnen speelgoedsoldaatjes heeft gemaakt. Deze kruipen uit een speelgoedkist en moeten een bepaald parcours afleggen, tot zij een mysterieuze deur hebben bereikt. Waarna je het level als het ware hebt uitgespeeld en dus doorgaat naar het volgende level. Dit betekent dat je geen directe controle hebt over de route die de speelgoedsoldaatjes afleggen: zij marcheren gewoon door. Als je pech hebt... Is dit gewoon vanaf de tafel en vallen zij kapot in duizend en één stukjes.

Inderdaad, je moet indirecte controle uitoefenen, door het moduleren het gebruik maken van de omgeving, zodat de tinnen speelgoedsoldaatjes veilig thuis kunnen komen. Dit is overigens ook het moment dat het first-person element om de hoek komt kijken. Je moet daadwerkelijk in alle hoeken van de kamer/ruimte kijken of er bruikbare spullen zijn, die je hiervoor kunt gebruiken. Soms komen deze verrassingen uit een ontzettend leuke 'hoek'.

Naarmate de game verder vordert, speel je steeds meer verschillende voorwerpen vrij in de omgeving die jij of je kleine tinnen soldaatjes kunnen gebruiken. Je soldaatjes marcheren dus in een bepaalde richting, maar je kunt ze een kant opsturen door met een blok hun marcheerroute aan te passen. In eerste instantie kun je alleen blokken gebruiken die je kunt neerleggen (en draaien) op een specifieke manier. Vrij snel hierna speel je blokken vrij die je op iedere manier kunt neerleggen.

Voordat je je het realiseert, rij je rond met speelgoedtreinen, vliegen de soldaatjes je om de oren (allright, beetje overdreven) omdat ze zich vastklampen aan heliumballonnen of worden ze gelanceerd doordat ze trommels gebruiken als trampolines. Het belangrijkste aspect van de game, is de stroom in de tijd bepalen. Zo kun je namelijk voorspellen hoe de soldaatjes gaan. Dit is namelijk wel net zo makkelijk met het aanpassen van hun route. En verder, when shit hits the fan... je kunt ook weer veilig opnieuw beginnen.

Conclusie

Tin Hearts is een hartverwarmende game, die soms best een tikkeltje uitdagend is. Het verhaal is ontzettend mooi (ik wil geen spoilers geven, dus mijn lippen zijn dicht). Ondanks dat je het niet verwacht, zitten de kleine soldaatjes vol karakter en begeeft de game zich in een ruimte die erom schreeuwt om ontdekt te worden. Een nadeel: Tin Hearts voelt echt alsof het ontwikkeld is voor VR. Iets wat niet beschikbaar gaat zijn voor de Xbox. Hierdoor kan de camera (of nou ja, de game mechanics in het algemeen) zichzelf soms gedragen alsof die bezeten is door een poltergeist. Desalniettemin vind ik Tin Hearts een heerlijke puzzelgame.

One of a kind! :)

Score: 90/100

Reviewcode is beschikbaargesteld door de uitgever.