Vampire: The Masquerade - Swansong | Review

Vampire: The Masquerade - Swansong, is een RPG game die in de voetsporen moet stappen van Vampire: The Masquerade Bloodlines, waarvan ergens in de (nabije) toekomst een vervolg moet verschijnen. En ik zal direct eerlijk zijn, het is jammer dat Swansong geen toonzettende game is binnen deze serie. Waarom? Dat zal ik je uitleggen.

In Vampire: The Masquerade - Swansong, speel je als drie vampiers; Emem, Galeb en Leysha. Het verhaal start nadat iedereen is opgeroepen om naar het hoofdkwartier van de vampiers in Boston te komen voor een crisismeeting. Het feestje om een alliantie te starten met de Hartford Chantry (blood sorcerers), is namelijk in een bloedbad geëindigd. Normaal zou je denken dat vampiers daar niet zo'n moeite mee hebben, want ja... bloed, maar dit is een feestje dat anders af had moeten lopen. De drie vampiers die jij speelt, moeten in opdracht van de lokale vampierprins zien uit te vogelen wat er gebeurd is. Klinkt als Sherlock Holmes met een scherp (r)(t)andje of niet?

De missies die volgen, spelen zich af vanuit het perspectief van steeds een ander personage. In het begin heb je geen keuze als wie je het liefste wil spelen. Dit verandert als je op een bepaald punt geraakt, waardoor je het personage kunt kiezen waarvan het verhaal jou het meest aanspreekt. Echter, op een bepaald punt, stopt deze vrijheid weer en word je min of meer weer gedwongen een lineair verhaal te volgen.

Op zich is dit allemaal geen probleem, als er wat meer snelheid in de game zou zitten. Alles wat gebeurd, gebeurd via dialogen. En als het verhaal nou een beetje lekker geschreven was, was dat ook nog niet zo erg. Helaas zijn de dialogen echt heel saai als je het mij vraagt en zou ik ze het liefste gewoon skippen, maar het nadeel bij Swansong is dat je dan weer niks van het verhaal meekrijgt. De game is namelijk één grote dialoog met af en toe een korte wandeling en een hokje waarin je iemand staat leeg te zuigen of een puzzel oplost.

Deze manier van story telling, zorgt ervoor dat je dus van drie verschillende perspectieven een compleet plaatje in je hoofd kunt schetsen. Maar jammer genoeg overlappen de missies zich onderling nauwelijks tot nooit. En als het al gebeurd, dan is het eigenlijk niet eens zo spannend. Gemiste kans wat mij betreft, het had vele malen interessanter kunnen zijn als er meer raakvlakken waren binnen de drie personages en hun verhalen. Dit zorgt ervoor dat alles erg chaotisch aanvoelt.

Verder zorgt dit er ook voor dat Swansong voor nieuwe spelers alles behalve interessant is om aan te schaffen. Voor spelers die wel bekend zijn met Vampire The Masquerade, is dit misschien minder van toepassing. Maar zelfs voor hen zal Swansong erg verwarrend aanvoelen. Gelukkig is alle beschikbare lore wel terug te vinden in de index, maar ook met deze info blijft het allemaal wat overweldigend.

De dialogen in Swansong worden in elk geval bepaald door hoe getraind jij bent in bepaalde skills, vier in totaal. Als je skill hoog genoeg is, speel je namelijk meerdere dialoogopties vrij, die op zich zelf weer zorgen voor een andere uitkomst in het gesprek. Helaas heb ik er in de praktijk weinig gebruik van gemaakt, want toevallig waren mijn gekozen skills niet degene die vaker aan bod kwamen. Maar goed, skills of niet, het is niet echt aan je personage af te lezen hoe ze nu iets aan pakken in een gesprek. Voor mijn gevoel brengt het in elk geval geen meerwaarde.

Zo nu en dan heb je ook zogenoemde 'confrontations'. Dit zijn dialogen die uit meerdere fases bestaan en waar je perse de juiste dingen moet zeggen. Je moet hier drie antwoorden juist hebben, wat inhoudt dat je maar één, maximaal twee foute antwoorden mag geven. De laatste fase blijft namelijk doorlopen als je hem goed hebt, maar nog niet het totaal aantal juiste antwoorden hebt. Als je dan toch nog faalt, dan heb je de 'confrontation' verloren. Maar ook deze voelen weer aan alsof ze tijd rekken en verder geen meerwaarde leveren aan de game.

Wat het spelen wel wat interessanter maakt, zijn de beschikbare 'disciplines'. Deze zorgen er voor dat de drie personages voorzien worden van wat interessantere skills. Zo kan Leysha zich bijvoorbeeld verkleden als een NPC en de rol van dit personage nadoen. Leysha is daarom heel handig om gebieden te verkennen die normaal verboden terrein zijn. Maar Galeb heeft bijvoorbeeld weer een skill die ervoor zorgt dat hij geen intense pijn kan voelen, wat op een zeker punt in het verhaal ook goed van pas komt.

Wees gerust, er zijn ook nog wel andere dingen in Swansong dan alleen maar dialogen, ook al lijkt dat niet zo. Tussen de dialogen in, moet je ook wel eens op zoek naar informatie om te ontdekken wat er nu allemaal gebeurd is. Swansong probeert dit hier en daar wat spannender te maken door middel van puzzels. Maar helaas is ook dit niet zo spannend als het misschien lijkt. Het gaat vooral om het vinden van sleutels, keycards, codes en weet ik wat allemaal. Daarnaast vind dit allemaal ook plaats in relatief kleine ruimtes, waardoor je al snel door de puzzel heen bent. Het leven als een vampier leek mij toch spannender dan door e-mail heen spitten en sleutels zoeken.

Ik denk dat je de vergelijking met Sherlock Holmes nu wel een beetje begrijpt, of niet? Hoewel je misschien een spannende vampier game had verwacht die je meeneemt naar de onderwereld, zit je nu vast in een crisissituatie waarin je op moet passen zelf niet verdacht te worden als je je te veel als vampier gedraagt. En ja, de puzzelelementen en het doorzoeken van andermans spullen heeft op zich wel zijn charme, maar dit spel had gewoon veel meer kunnen zijn. Vooral als ze alleen de focus hadden gelegd op Leysha, welke veruit de interessantste missies heeft door haar skill om zich te kunnen vermommen als andere NPC's. Maar verder is het erg zonde hoe de game in elkaar is gezet, vooral voor mensen die niet bekend zijn met The Vampire Masquerade verhaallijn en dit mogelijk een titel was geweest die ze naar binnen had kunnen slurpen.

Grafisch vind ik de game ook niet dat je zegt geweldig. Voor een full price game had ik meer verwacht. De personages zien er niet echt gedetailleerd uit en de lippen bewegen onder andere niet synchroon met de gesproken teksten. Ook bewegen de personages soms erg raar, soms lijkt het wel alsof personages O-benen hebben. Maar de omgeving waarin je speelt, vind ik er dan wel weer aardig uitzien.

De audio van het spel zelf is niks op aan te merken, maar de gesproken dialogen vallen me hier en daar wel tegen. En dan bedoel ik niet zo zeer het schrijfwerk, maar de manier waarop er gepraat wordt. Zo is Leysha bijvoorbeeld vaak in het bijzijn van het personage Halsey, welke een bloedirritante stem heeft en praat alsof ze slist.

Conclusie

Vampire: The Masquerade - Swansong is geen game om je tanden in te zetten voor de speler die niet bekend is met de Vampire The Masquerade verhaallijn. Zelfs voor de spelers die hier wel mee bekend zijn, kan de game erg verwarrend zijn. Door de verschillende verhaallijnen van de drie personages, is het lastig om alles goed bij te houden. Daarnaast zijn de dialogen niet toonaangevend en van matige kwaliteit. Ben je toch in staat om alles een beetje bij te houden en ben jij helemaal thuis in deze verhaallijn? Dan is het nog wel te doen.

Daarbij heb je ook enkele puzzels om je mee te vermaken, maar na je je 10e sleutel hebt gevonden en de 20e laptop hebt doorzocht op interessante e-mails, ben je daar ook wel een beetje klaar mee. Er was veel meer uit de game te halen als ze de focus op Leysha hadden gelegd, welke verreweg de meest interessante verhaallijn weet te bieden door haar unieke skill.

Grafisch en op het gebied van audio is het ook geen hoogstandje, maar het had ook slechter gekund.

Score: 39/100

Game beschikbaar gesteld door de uitgever en beschikbaar in de store voor €59,99